Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Ο θλιμμενος σατυρος

Κομποι από δροσοσταλιδες εμπλεξαν στα μαλλια μου. Οταν χτενιστηκα επεσαν στο χωμα και εγιναν νυχτα που κυλησε κοντα στο ποταμι και εγινε θρυψαλλα. Από μεσα κυλησανε μικρα διαμαντια που επεσαν στο γαλαζοπρασινο νερο και σχηματισαν μια χαραδρα από τριανταφυλλα κοκκινα σαν αιμα. Ηταν το δικο σου αιμα που κυλησε από τον καταρραχτη, κλεινοντας τον μπογο της ζωης που εσερνες πισω σου με βαρια βηματα. Τοτε εκανες ένα βημα,σταματησες και αποφασισες να τον ανοιξεις για να δεις τι ειχες βαλει,τι κουβαλουσες τοσο καιρο και ειχε βαρυνει τοσο. Τοτε χυθηκαν μιλουνια θυμοι,ενοχες,απογοητευσεις και κατρακυλησαν στο χωμα μπροστα στα ποδια σου. Ανοιξες το βημα σου, τα προσπερασες και τα αφησες για παντα πισω σου…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου