Σαγηνευση

Κοραλλια αρμενιζουν στα μαλλια σου,μια ζωνη αγνοτητας τυλιγει επιδεξια το σωμα σου,ζωνη φτιαγμενη από φυκια και διαμαντια. Χορευεις στο ρυθμο των κυματων σαν ξεμυαλισμενος ερωτιδεας. Η φωνη σου τρανταζει την ψυχη μου και κομματιαζομαι στον αποηχο της. Εγω δεν θα δεθω στο καταρτι σαν τον Οδυσσεα. Θα ερθω κοντα σου, σειρηνα και θα αφεθω να κατασπαραχτω από τα γαμψα σου νυχια,να πολτοποιηθω από του μυωδεις νευρωνες του κορμιου σου. Θα βρεθω μαζι σου στο βυθο το ξερω όμως για ένα τετοιο διαμελισμο δινω ακομα και τη ζωη μου. Ηρθες στη ζωη μου και μου αφησες μια γλυκια αισθηση, με γεμισες απιθανα σιροπια που τρεχουν από πανω μου, κολλαω ολοκληρη,σταζω και γινομαι η ιδια καραμελα. Ερχομαι να μπω μεσα σου να ρουφηξω το ζωμο σου τα ιχνοστοιχεια και τα μεταλλα σου να βγαλω το περιτυλιγμα σου και να σε γλυψω γλυκα να σε αρπαξω με μανια, να ζουληξω τη σαρκα σου με τα κοφτερα μου νυχια και να πιω το αιμα που θα τρεξει από πανω σου. Θρεψε τον βρυκολακα που κρυβω μεσα μου κι’όταν θα ουρλιαζω από πονο μην φοβηθεις. Θα ξεσκισω το σωμα σου και θα ντυσω με τα κουρελια του την ψυχη μου…