Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Παιδικο ονειρο

Ξεκολησε το φεγγαρι και επεσε κατω. Πηγα να το μαζεψω. Σκουπισα τα χωματα από πανω του, του αλειψα σπαθολαδο στην πληγη και την τυλιξα με έναν επιδεσμο. Υστερα ανεβηκα στη σκαλα και το ξανακρεμασα στον ουρανο. Τοτε σκεφτηκα να διορθωσω λιγο και τ΄αστερια που ειχαν γειρει κι΄ένα από αυτά ηταν ετοιμο να πεσει. Ανεβηκα και στα συννεφα και τα ταχτοποιησα γιατι ειχανε μπερδευτει. Εκλεισα τις κουρτινες για να μην τα ενοχλει ο ηλιος και τους εβαλα από ένα αστερακι διπλα τους για να το αναβουν το βραδυ. Μερικα τα στολισα με κορδελες και αλλα τα πασπαλισα με αχνη ζαχαρη. Εκεινη την ωρα ένα μωρο συννεφακι αρχισε να κλαιει και με εκανε μουσκεμα. Μαζεψα όμως τη βροχη του σ΄ένα παγουρι και την κρατησα για το δρομο γιατι μπορει να διψουσα στην επιστροφη. Υστερα καθισα λιγο παραπερα και περιμενα ένα σμηνος χελιδονια που ηξερα ότι θα περνουσαν από εκει κατά τη διαρκεια του αποδοιμητικου ταξιδιου τους. την ωρα που τα ειδα τους εκανα νοημα και ένα από αυτά με πηρε στην ραχη του. Με ρωτησε αν θελω να με αφησει καπου κι΄εγω του ειπα ότι ηθελα να με αφηνε στο παρακατω συννεφο. Εκει εβγαλα τις πορφυρες ομπρελες που ειχα στην τσεπη μου και αρχισα να τις κρεμαω στον ουρανο. Εβγαλα και κατι πολυχρωμες σαπουνοφουσκες και τις φυσηξα ψηλα. Τοτε θυμηθηκα ότι ειχα κατι χρωματα στην τσεπη μου. Πηρα το αγαπημενο μου μπορντω και αρχισα να βαφω διαφορες γωνιες του ουρανου. Εριξα και λιγο τυρκουαζ σε αλλα σημεια και χρωματισα με ροζ μερικα συννεφακια. Στα αστερια ακουμησα χρυσοσοκονη για να είναι πιο λαμπερα και στο φεγγαρι κρεμασα μια δαμασκηνι κουνια για να καθονται οι νεραιδες που περνουσαν από εκει. Καθως κοντευε η αυγη αρχισα να τα μαζευω για να φυγω γιατι αν με εβλεπε ο ηλιος θα οργιζοτανε πολύ που του εκανα τον αγαπημενο του πλανητη ανω κατω. Τους εβαλα μουσικη τον ηχο του ανεμου και καθως κατεβαινα τη σκαλα τους χαιρετησα με μια βαθια υποκλιση κι΄ένα καραμελενιο φιλι. Εφυγα πανω στην ωρα γιατι καθως κατεβαινα ακουσα τον ηλιο να φωναζει για την ακαταστασια και να απειλει πως αν πιασει στα χερια του αυτον που του γεμιζει τον γαλανο ουρανο με χρωματα, τσιχλοφουσκες,ομπρελες και μετακινει τα αστερια θα τον στειλει μια για παντα στο νησι των μακαρων. Και συνεχισε λεγοντας ότι την προηγουμενη φορα αντικρυσε τα συννεφα με ξεφτια από βελουδα, το φεγγαρι αλλειμενο με σιροπι μηλο (το πατησε και παραλιγο να πεσει), τα αστερια κεντημενα με χρυση κλωστη ενώ από το ουρανιο τοξο κρεμονταν ζαχαροκαλαμα σε μεταξωτες κορδελες. Υστερα θυμηθηκε ότι ειχε δουλεια και σημερα και εφυγε μουρμουριζοντας κατι ακαταλαβιστικες ηλιοκουβεντες.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου