Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Το Βαλς των Αναστεναγμων

Θελω να χαθω παλι μεσα σ’εκεινη την ομιχλη με τους δαιδαλωδης διαδρομους και τις υπογειες στοες,να παρασυρθω από τους χειμαρρους των αγαπημενων μου προσωπων και αντικειμενων να νιωσω και παλι τον εμπαιγμο και την περιπαικτικη διαθεση τους καθως θα επιχειρω ένα νέο αλμα στα αναβραζοντα νερα των ποθων μου. Θελω να χαραξω αυλακια σε σωματα που θα με οδηγησουν στο Δελτα της καρδιας τους, να μαζεψω τ’απονερα των χαμενων στοχων μου και να τα ενωσω με τους καταρραχτες που γεννα η διψα μου. Να ξεφυγω από τα παμφαγα ματια του θανατου και ν’αλλοιωσει τα χαρακτηριστικα μου το σαρακι του ερωτα καθως θα παιρνω τη θεση ενος εκθεματος σ’ένα μισογκρεμισμενο μουσειο. Θελω να χορεψω το βαλς των αναστεναγμων μεσα από τους στιχους βιβλιων που αγαπησα, ν’αποδωσω φορο τιμης στις λεξεις που με σημαδεψαν,ν’αναρριχηθω στις μνημες που με τσακισαν και να βαπτιστω στην κολυμπηθρα του θρονου καθως θα εκδυομαι τα αμαρτηματα μου και ολες τις καθημερινες μου θεωριες.

Στρογγυλοσχημη,σαρκωδης προεξοχη στο πισω μερος της λεκανης. Εδω,τοποθετημενη σε στιλπνο κατοπτρο ετσι ωστε να αντανακλα το ειδωλο της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου