Εκει που εισαι το πελαγος είναι φουρτουνιασμενο. Φυσαει μανιωδως και ο κρυος αερας σου μαστιγωνει το προσωπο. όμως αναπνεεις βαθια,αληθινα και ο αερας εισχωρει ολος στα πνευμονια σου και αναζοωγονει την υπαρξη σου. Τα συννεφα στον ουρανο συναθροιζονται αποφασισμενα να πλανεψουν το φως και να απλωσουν τον σκοτεινο τους ιστο. Κατω από αυτην την αποκοσμη χλωμαδα γινεσαι μια λεπτομερεια που βαδιζει συντροφια με τον ανεμο. Κρατας στο χερι τα πολυτιμα βιβλια που αρχιζουν να δεχονται τις ψιλες σταλες της βροχης που κατευθυνεται προς το προσωπο σου για να το χαιδεψει και να σταθει πανω στο σωμα σου σαν φιληδονος γεματος ηδυπαθεια εραστης. Πράγματι η βροχη αρχιζει και παιρνει την μορφη του και τωρα αυτος στεκεται μπροστα σου ολοζωντανος, ορμητικος, ενθουσιασμενος που επιτελους σε βρηκε. Γιατι σε εψαχνε σε ολη την πλαση μεταμορφωμενος σε βροχη που επεφτε ανορεχτα επανω σε προσωπα τα οποια ψηλαφιζε για να δει αν εισαι εσυ και κάθε φορα εφευγε απογοητευμενος. Γιατι κάθε φορα που εβρεχε εσυ ετρεχες να κρυφτεις.Φοβοσουνα.Όμως εκεινη την ημερα αδιαφορωντας για την βροχη βγηκες εξω να τον αναζητησεις. Διπλα στην θαλασσα που λυσσομανουσε φωναξες το ονομα του. Τα συννεφα συνωμότησαν για να τον φερουν κοντα σου ώστε να γλιστρήσει απαλα στο σωμα σου και να ενωθει μαζι σου. Εκεινος αρχιζε να σταζει απαλα στο παγωμενο προσωπο σου και καθως αρχισε να σε αναγνωριζει δυναμωσε την ενταση και σε τυλιξε ολοκληρη στα υγρα του χερια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου